Kluczowym elementem wycieczek górskich jest umiejętne odczytywanie mapy w nierzadko skomplikowanym i trudnym fizycznie terenie. W doborze odpowiednich ścieżek spacerowych po górach pomagają zaznaczone na mapie i w terenie kolory szlaków. Na ich podstawie można dopasować konkretną trasę do swoich możliwości fizycznych. Jakie trasy kryją się za kolorem czerwonym, czarnym czy zielonym? I czy kolory świadczą o trudności danego szlaku?

Im ciemniejszy tym trudniejszy?

Szlaki górskie są malowane dla turystów. Dlatego według zaleceń Polskiego Towarzystwa Turystyczno-Krajoznawczego szklaki muszą się rozpoczynać w centrum danej miejscowości lub przy przystanku autobusowym.

Kolory szlaków oznaczają poziom trudności w przypadku tras narciarskich. Z kolei kolory szklaków turystycznych wiążą się raczej z ich długością, rangą czy przebiegiem. Na mapach i w terenie można spotkać pięć kolorów oznaczających poszczególne rodzaje szklaków: czerwony, żółty, niebieski, zielony oraz czarny. Jedne kolory oznaczają szlaki główne, inne dojściowe lub łącznikowe.

Czerwony i niebieski

Szlak czerwony oznacza główny szlak na danym obszarze. Jest to szlak najważniejszy cechujący się znaczną długością. Z punktu widzenia turystycznego szlak czerwony to najbardziej wartościowa i atrakcyjna dla turystów trasa. Z kolei kolorem niebieskim oznacza się drugi pod względem długości i ważności szlak.

Oznacza to, że szlaki czerwony i niebieski często oznaczają trasy wygodne i proste prowadzone niejako dookoła.

Zielony, żółty, czarny

Zielony szlak wbrew pozorom nie oznacza trasy o najmniejszym poziomie trudności. Szlak zielony to szlak łącznikowy lub dojściowy prowadzący do charakterystycznych punktów oraz łączący najciekawsze miejsca w regionie. Szlaki o kolorze żółtym to szlaki o charakterze łącznikowym lub rzadziej dojściowym. Szlaki zielone i żółte, w odróżnieniu do czerwonych i niebieskich, oznaczają zazwyczaj trasy krótkie. W odróżnieniu do szlaków czerwonych i niebieskich, szlaki żółte i zielone często są prowadzone skrótami, nierzadko w stromym i nieco trudniejszym terenie.

Wciąż pokutuje mit o czarnym, najtrudniejszym szlaku. Kolor czarny jest najrzadziej spotykany, z uwagi na słabą widoczność na tle drzew, i oznacza szlak dojściowy lub łącznikowy.

Odstępstwa od reguł

Od wyżej wymienionych reguł coraz częściej obserwuje się jednak odstępstwa. Dawniej kolory szlaków oznaczały kierunek trasy. Te prowadzące ze wschodu na zachód były koloru czerwonego, natomiast te prowadzone w osi północ – południe były koloru niebieskiego. Obecnie zdarza się, że nawet krótka trasa łącznikowa bywa koloru czerwonego kiedy wymaga tego dostosowanie do szlaków innego koloru.

By szlaki właściwie spełniały swoją funkcję, zapewniając turystom bezpieczeństwo, to te same kolory szlaków nie mogą się ze sobą krzyżować. Dodatkowo zaleca się by szlaki o tym samym kolorze nie znajdowały się zbyt blisko siebie co może prowadzić turystów do dezorientacji.

By doborze kolorów szlaków należy także uwzględnić trasy, które prowadzą do granicy ze Słowacją, tak by po przekroczeniu granicy kolor szlaku się nie zmieniał. Należy dodatkowo uwzględnić fakt, że Słowacy używają czterech kolorów szlaków: czerwony, niebieski, zielony i żółty.

Kolory szlaków pełnią na górskich szlakach bardzo ważną rolę. Pozwalają turystom odnaleźć się w terenie i prowadzą do najciekawszych atrakcji regionu. Należy jednak pamiętać, że kolory związane są z hierarchią poszczególnych szlaków i nie należy sugerować się kolorem w doborze trudności trasy.